از دست دادن عضله در بزرگسالان مسن و چه باید کرد
از دست دادن توده عضلانی در میان افراد مسن می تواند منجر به زمین خوردن شود و ثابت ماندن در طول همه گیری کمکی نمی کند.
فراد مسن نسبت به همتایان جوان خود در معرض خطر مرگ ناشی از کووید-19 بسیار بالاتر هستند ، اما بسیاری از آنها با خطر سلامتی دیگر مرتبط با بیماری همه گیر کمتر شناخته شده نیز روبرو هستند: از دست دادن توده عضلانی این از دست دادن یکی از دلایل اصلی زمین خوردن است. علت شماره یک مرگ تصادفی در افراد 65 سال و بالاتر. از دست دادن عضله در بزرگسالان مسن و چه باید کرد
از دست دادن توده عضلانی و قدرت در میان سالمندان رایج است، اما از اوایل 30 سالگی ما شروع می شود . رژیم غذایی نامناسب یک عامل خطر برای سارکوپنی است. همینطور عدم تحرک بدنی اکنون، با تعطیلی باشگاه‌ها و تعطیلی مراکز اجتماعی، بسیاری از افراد مسن بی‌تحرک‌تر از همیشه هستند. از دست دادن عضله در بزرگسالان مسن و چه باید کرد
نه تنها سارکوپنی می تواند منجر به سقوط شود . همچنین می تواند منجر به انزوای اجتماعی ناشی از زمین خوردن شود که می تواند مجموعه ای از پیامدهای منفی برای سلامتی افراد مسن داشته باشد. این نمونه دیگری از ویرانی های ناشی از همه گیری است. از دست دادن عضله در بزرگسالان مسن و چه باید کرد
تعریف سارکوپنی
سارکوپنی به عنوان از دست دادن توده و عملکرد عضلانی اسکلتی مرتبط با سن تعریف می شود. علل سارکوپنی چند عاملی است و می تواند شامل عدم استفاده، تغییر عملکرد غدد درون ریز، بیماری های مزمن، التهاب، مقاومت به انسولین و کمبودهای تغذیه ای باشد. اگرچه کاشکسی ممکن است جزء سارکوپنی باشد، 2 شرط یکسان نیست تشخیص سارکوپنی باید در تمام بیماران مسن‌تری که با کاهش عملکرد فیزیکی، قدرت یا سلامت کلی مراجعه می‌کنند در نظر گرفته شود. سارکوپنی باید به طور خاص در بیمارانی که در بستر هستند، نمی توانند به طور مستقل از روی صندلی بلند شوند یا دارای سرعت راه رفتن کمتر از 1 متر بر ثانیه هستند در نظر گرفته شود. بیمارانی که این معیارها را برآورده می‌کنند باید بیشتر تحت ارزیابی ترکیب بدن با استفاده از جذب سنجی اشعه ایکس با انرژی دوگانه قرار گیرند. از دست دادن عضله در بزرگسالان مسن و چه باید کرد
سارکوپنی یک بیماری بسیار شایع در افراد مسن است که منجر به ناتوانی، بستری شدن در بیمارستان و مرگ می شود.
با این حال، سارکوپنی مختص زمان ابتلا به ویروس کرونا نیست. با افزایش سن، افراد توده عضلانی و قدرت خود را به عنوان بخشی از روند طبیعی پیری از دست خواهند داد. هنگامی که افراد توده عضلانی خود را از دست می دهند، با بافت چربی و فیبری جایگزین می شود و در نتیجه ماهیچه ها شبیه استیک مرمری می شوند. میزان کاهش متفاوت است و سالمندان غیرفعال بیشتر از دیگران ضرر می کنند. محققان تخمین می زنند که به طور کلی، افراد بین 60 تا 70 سال 12 درصد از توده عضلانی خود را از دست داده اند و افراد بالای 80 سال 30 درصد از حجم عضلانی خود را از دست داده اند.
این از دست دادن فقط مربوط به افتادگی پوست و شل شدن بازوها نیست. از دست دادن توده عضلانی منجر به درجات مختلفی از ناتوانی در انجام فعالیت های روزانه مانند پیاده روی می شود. این می تواند مجموعه ای از اثرات را آغاز کند، از جمله حرکت آهسته تر و از دست دادن تعادل، که همچنین توانایی فرد را برای زندگی کامل محدود می کند. از دست دادن عضله در بزرگسالان مسن و چه باید کرد
علاوه بر این، سارکوپنی با التهاب، مقاومت به انسولین، کاهش سطح تستوسترون و استروژن و بیماری های مزمن مانند دیابت نوع 2، بیماری قلبی و بیماری ریوی همراه است.
چگونه از از دست دادن عضله جلوگیری کنیم
هیچ داروی مورد تایید FDA برای درمان سارکوپنی وجود ندارد، اما درمان های کاندید در خط لوله هستند. در این میان، شواهد فراوانی فواید مثبت فعالیت بدنی و تغذیه مناسب را برای پیشگیری و درمان سارکوپنی نشان می‌دهد. همه انواع ورزش فوایدی دارند، اما تمرینات مقاومتی یا قدرتی بهترین عملکرد را دارند. از دست دادن عضله در بزرگسالان مسن و چه باید کرد
یک مطالعه روی افراد مسن نشان داد پیاده روی و تمرینات قدرتی با شدت کم خطر ناتوانی حرکتی عمده را در مقایسه با گروه کنترل آموزش بهداشت در طول دو سال کاهش می دهد.
افرادی که قبلاً کم تحرک بودند. کسانی که کمتر از 20 دقیقه در هفته فعالیت بدنی داشتند. بیشترین فواید را داشتند. آنها با افزودن حداقل 48 دقیقه فعالیت بدنی به برنامه هفتگی خود، بیشترین کاهش خطر ناتوانی را تجربه کردند. از دست دادن عضله در بزرگسالان مسن و چه باید کرد
سایر مطالعات مشاهده‌ای نشان می‌دهند که رژیم غذایی می‌تواند بر کاهش توده عضلانی و قدرت مرتبط با سن تأثیر بگذارد . مصرف پروتئین ممکن است نقش داشته باشد. در یک مطالعه، افراد مسن‌تری که کمترین میزان پروتئین مصرف می‌کردند، دو برابر بیشتر از شرکت‌کنندگانی که بیشترین پروتئین مصرف می‌کردند، امتیاز التهاب داشتند. از دست دادن عضله در بزرگسالان مسن و چه باید کرد
مطالعه دیگری نشان داد مصرف پروتئین بیشتر (92.2 گرم در روز) با 30 درصد کاهش خطر افزایش ضعف در مقایسه با افرادی که فقط 64.4 گرم در روز مصرف می‌کنند، مرتبط است.
اما تحقیقات بیشتری لازم است تا نقش دریافت پروتئین و سایر مواد مغذی در سارکوپنی به وضوح مشخص شود. از دست دادن عضله در بزرگسالان مسن و چه باید کرد
از دست دادن عضله در بزرگسالان مسن و چه باید کرد
به همان اندازه که اثرات سارکوپنی می تواند مضر باشد، هنوز هیچ آزمایش بالینی مورد توافق جهانی برای آن وجود ندارد. با این حال، تکنیک های تصویربرداری برای اندازه گیری توده عضلانی، همراه با ابزارهایی برای ارزیابی قدرت و عملکرد فیزیکی وجود دارد. اندازه گیری قدرت عضلانی ارتباط نزدیکی با سرعت معمول راه رفتن و زمان بلند شدن از روی صندلی دارد. از دست دادن عضله در بزرگسالان مسن و چه باید کرد
موضوع دیگر این است که علیرغم همه مطالعات انجام شده، بسیاری از پزشکان از این سندرم بی اطلاع هستند. شاید یکی از بهترین راه‌ها برای مبارزه با این عارضه آموزش آنها در مورد سارکوپنی باشد. و به همان اندازه انتقادی، دستورالعمل‌های عملی در مورد فعالیت بدنی مناسب و تغذیه مناسب برای بیمارانشان به آنها ارائه شود. سالمندان و عزیزانشان شایسته دانستن خطرات هستند.
این مقاله برای اولین بار در گفتگو ظاهر شد .
از دست دادن عضله در بزرگسالان مسن و چه باید کرد
