با شعر به روی سالمندان آغوش باز کنیم
با شعر به روی سالمندان آغوش باز کنیم
گفت و گوی با رضا عبداللهی، سرداور بخش شعر سومین دوره جشنواره آفتابگردان
رضا عبداللهی شاعر و ترانه‌سرا ،سال ۱۳۳۰ در تهران به دنیا آمده است. استاد عبداللهی سال‌هاست در زمینه‌ی سرودن شعر و فراهم کردن بستر مناسبی برای ارائه‌ی آثار ادبی دیگران فعالیت می‌کند. در سومین دوره‌ی جشنواره‌ی فرهنگی هنری آفتابگردان، سرداور بخش شعر است.
روابط عمومی بنیاد فرهنگ سالمندی:
رضا عبداللهی درباره‌ی علاقه و حضور سالمندان در نشست‌ها و جلسه‌های شعر، می‌گوید: بر اساس تجربه‌ی کاری من از سال ۱۳۶۰ تا امروز، و کارهایی مثل بنیان‌گذاری کانون ادبی شهرداری تهران، راه‌اندازی بیش از پانصد کانون فعال کشوری، بنیان‌گذاری یا فعالیت در بنیادهای شعر برج میلاد و دانشگاه آزاد و نهاد کتابخانه‌های کشوری بوده است با شعر به روی سالمندان آغوش باز کنیم
حالا هم در وزارت ارشاد استان تهران، همیشه با افراد زیادی سر و کار داشته‌ام که بخشی از آنها سالمندان بوده‌اند. این تجربه‌ی بیش از چهل سال به او نشان داده که سالمندان علاقه‌ی زیادی به شعر دارند بعضی از آنها خودشان طبع شعر دارند و شعر می‌سرایند. بعضی هم علاقه‌مند به شعر هستند و زیاد شعر می‌خوانند یا اشعار زیادی از بزرگان حفظ هستند با شعر به روی سالمندان آغوش باز کنیم
عبداللهی عقیده دارد می‌توان از این علاقه و اشتیاق در جهت کمک به سالمندان سود برد.
باید محملی بسازیم و آغوشی باز کنیم که سالمندان بتوانند آنچه را در سینه دارند، بگویند. آن هم با روحیه و با امید.
او تکریم و امید دادن به این نسل را واجب می‌داند و می‌گوید «خود من هنوز وقتی در خدمت بزرگان هستم از آنها می‌آموزم و احترام شعرا و نویسندگان بزرگتر را بر خود واجب می‌دانم.» در عین حال عقیده دارد به جوانها هم باید آموخت که شما هم در آینده سالمند خواهید بود. با شعر به روی سالمندان آغوش باز کنیم
لازم است جوانان هم از همین حالا، و در کنار بزرگترها، آداب رفتار با سالمندان را بیاموزند. دیری نمی‌گذرد که این جوان‌های امروز جای سالمندان را می‌گیرند.» با همین نگاه است که حمایت از فعالیت‌های بنیاد فرهنگ سالمندی را لازم می‌داند.
«ما بنا به وظیفه باید از بنیاد فرهنگ سالمندی حمایت کنیم. چون همه یک روزی در مرحله‌ی سالمندی قرار خواهیم گرفت.»
او به امکانی که جشنواره‌ها برای برقراری ارتباط بهتر و بیشتر سالمندان با شعر دارند اشاره می‌کند و برای استفاده‌ی بهتر از شعر برای حساس کردن جامعه نسبت به سالمندان، به تجربه‌ی حضور خود در جشنواره‌های مختلف در جایگاه داورد استناد می‌کند.
با شعر به روی سالمندان آغوش باز کنیم
چند پیشنهاد ارائه می‌دهد و امیدوار است با جدی گرفتن این موارد، شاهد اتفاقاتی بهتری در این عرصه باشیم. با شعر به روی سالمندان آغوش باز کنیم
نکته‌ی اول کشف استعدادها است. «در بسیاری از شهرهای کوچک و بزرگ، در مناطقی که از مراکز فرهنگی دور هستند، افرادی زندگی می‌کنند که طبع گوارایی در شعر دارند اما گمنام هستند. هدف جشنواره‌ای مثل آفتابگردان باید کشف استعدادهای پنهان مانده و دورافتاده باشد.»
مورد دیگری که از نظر عبداللهی اهمیت زیادی دارد
کنار هم قرار گرفتن جوانها و سالمندان است. تریبون را باید در اختیار همه‌ی علاقه‌مندان گذاشت. جوان و استاد باید کنار هم باشند تا جوانها بتوانند تلمذ کنند. اینجا کلاس نیست اما می‌شود چیزهای زیادی از بزرگترها آموخت.
عبداللهی همچنین بر اهمیت افزایش ژانرهای ادبی در جشنواره‌هایی مثل آفتابگردان تأکید می‌کند و می‌گوید: «تنوع موضوعات، می‌تواند علاقه‌مندان بیشتری را جذب کند. برای مثال بسیاری از سالمندان هستند که به خواندن شعر علاقه دارند اما شعر نمی‌سرایند .
پس می‌شود بخش شعرخوانی را اضافه کرد. یا بسیاری از سالمندان هستند که تضمین شعرهای متقدمین را دوست دارند و می‌توان چنین بخشی هم در جشنواره داشت . همچنین موارد دیگری مثل مشاعره یا قطعات ادبی غیر از شعر و داستان
نکته‌ی دیگری که از نظر عبداللهی باید به آن توجه داشت
در نظر گرفتن دو بخش جداگانه برای شاعران حرفه‌ای و کسانی است که می‌خواهند طبع شعر خود را بیازمایند. وقتی شاعر حرفه‌ای با پیشنه‌ی ادبی در جشنواره‌ای شرکت می‌کند. طبیعی است که استعداد دیگران پنهان بماند. بهتر است دو بخش جداگانه در نظر گرفت تا فرصتی هم برای شاعران گمنام ایجاد شود.
عبداللهی معتقد است انتشار آثار شاعران سالمند در قالب کتاب یا سی‌دی، برگزاری جلسه‌های ادبی ماهیانه در مکان‌های مختلف و کارهایی از این دست، می‌تواند به افزایش امید در سالمندان کمک کند.
امیدی که باید برای ساختن و حفظ آن تلاش کرد.
با شعر به روی سالمندان آغوش باز کنیم
