تنهایی و انزوای اجتماعی در سالمندی – نکاتی برای حفظ ارتباط
تنهایی و انزوای اجتماعی در سالمندی
همه افراد برای بقا و رشد به ارتباطات اجتماعی نیاز دارند. اما با افزایش سن، افراد اغلب اوقات خود را در تنهایی می گذرانند. تنها بودن ممکن است افراد مسن را در برابر تنهایی و انزوای اجتماعی آسیب پذیرتر کند که می تواند بر سلامت و رفاه آنها تأثیر بگذارد. مطالعات نشان می دهد که تنهایی و انزوای اجتماعی با خطرات بیشتری برای مشکلات سلامتی مانند بیماری قلبی ، افسردگی و زوال شناختی مرتبط است.
اگر از نظر سلامتی ضعیف هستید، احتمالاً از نظر اجتماعی منزوی یا تنها خواهید بود. اگر از نظر اجتماعی منزوی هستید یا احساس تنهایی می کنید، می تواند سلامت جسمی و روانی شما را به خطر بیندازد. بزرگسالانی که تنها و یا از نظر اجتماعی منزوی هستند، از سلامت کمتری برخوردارند، بستری طولانی تری در بیمارستان دارند، دفعات بیشتری در بیمارستان بستری می شوند و احتمال مرگ زودتر از افراد دارای ارتباطات اجتماعی معنادار و حمایتی بیشتر است.
تفاوت بین تنهایی و انزوای اجتماعی چیست؟
تعداد افراد مسن 65 ساله و بالاتر در حال افزایش است و بسیاری از آنها از نظر اجتماعی منزوی شده اند و به صورت مداوم احساس تنهایی می کنند. شیوع ویروس کرونا در سال 2020 به دلیل ملاحظات بهداشتی و نیاز به رعایت فاصله فیزیکی ، چالشهای بیشتری را به همراه داشت . تنهایی و انزوای اجتماعی در سالمندی
افراد مسن به دلیل تغییر در سلامت و ارتباطات اجتماعی که می تواند با افزایش سن، شنوایی، بینایی و حافظه، ناتوانی، مشکل در رفت و آمد و یا از دست دادن خانواده و دوستان همراه باشد، در معرض خطر بیشتری برای انزوای اجتماعی و تنهایی هستند. تنهایی و انزوای اجتماعی در سالمندی
چگونه احساس تنهایی یا گوشه گیری می تواند بر سلامت سالمندان تأثیر بگذارد؟
افرادی که از نظر اجتماعی منزوی یا تنها هستند، بیشتر در اورژانس یا خانه سالمندان بستری می شوند. انزوای اجتماعی و تنهایی نیز با خطرات بیشتری برای موارد زیر همراه است:
- فشار خون بالا تنهایی و انزوای اجتماعی در سالمندی
- بیماری قلبی تنهایی و انزوای اجتماعی در سالمندی
- چاقی تنهایی و انزوای اجتماعی در سالمندی
- عملکرد سیستم ایمنی ضعیف شده است تنهایی و انزوای اجتماعی در سالمندی
- اضطراب تنهایی و انزوای اجتماعی در سالمندی
- افسردگی تنهایی و انزوای اجتماعی در سالمندی
- زوال شناختی تنهایی و انزوای اجتماعی در سالمندی
- زوال عقل ، از جمله بیماری آلزایمر تنهایی و انزوای اجتماعی در سالمندی
- مرگ تنهایی و انزوای اجتماعی در سالمندی
افرادی که تنها یا از نظر اجتماعی منزوی هستند ممکن است خیلی کم ورزش کنند، ممکن است الکل زیاد بنوشند ، سیگار بکشند ، و اغلب خوب نمی خوابند ، که می تواند خطر ابتلا به بیماری های جدی را افزایش دهد.
افرادی که تنها هستند درد عاطفی را تجربه می کنند. از دست دادن حس ارتباط و اجتماع می تواند نگرش فرد به جهان را تغییر دهد. شخصی که تنهایی مزمن را تجربه می کند ممکن است احساس خطر کند و نسبت به دیگران بی اعتماد باشد. تنهایی و انزوای اجتماعی در سالمندی
درد عاطفی می تواند پاسخ های استرسی مشابه درد فیزیکی را در بدن فعال کند. هنگامی که این اتفاق برای مدت طولانی ادامه یابد، می تواند منجر به التهاب مزمن (رهاسازی بیش فعال یا طولانی مدت عواملی که می تواند به بافت ها آسیب برساند) و کاهش ایمنی (توانایی مبارزه با بیماری) منجر شود. این خطر ابتلا به بیماری های مزمن را افزایش می دهد و می تواند فرد را در برابر برخی بیماری های عفونی آسیب پذیرتر کند. تنهایی و انزوای اجتماعی در سالمندی
انزوای اجتماعی و تنهایی نیز ممکن است برای سلامت مغز مضر باشد. تنهایی و انزوای اجتماعی با عملکرد شناختی ضعیف تر و خطر بیشتر زوال عقل ، از جمله و به ویژه بیماری آلزایمر مرتبط است . همچنین، فعالیت اجتماعی کم و تنها ماندن در بیشتر مواقع ممکن است به کاهش توانایی انجام کارهای روزمره مانند رانندگی، کارهای فکری، مصرف دارو و آشپزی کمک کند. تنهایی و انزوای اجتماعی در سالمندی
آیا می توانیم تنهایی و انزوای اجتماعی را متوجه شویم؟
کسانی که به دلیل بیماری یکی از عزیزان، جدایی از دوستان یا خانواده، از دست دادن تحرک، بدتر شدن مشکلات بینایی یا شنوایی، ناتوانی، یا عدم تحرک یا دسترسی به وسایل نقلیه، به طور غیر منتظره ای خود را منزوی می کنند، در معرض خطر تنهایی و اجتماعی هستند. با انزوا همچنین ممکن است در معرض خطر بیشتری باشید اگر:
- تنها زندگی می کنید تنهایی و انزوای اجتماعی در سالمندی
- نمی توانید خانه خود را ترک کنید تنهایی و انزوای اجتماعی در سالمندی
- دچار فقدان یا تغییر عمده در زندگی، مانند فوت همسر یا شریک زندگی، یا بازنشستگی شده اید تنهایی و انزوای اجتماعی در سالمندی
- نیاز به مراقبت غیر معمول دارید تنهایی و انزوای اجتماعی در سالمندی
- چالش های روانی یا شناختی یا افسردگی دارید تنهایی و انزوای اجتماعی در سالمندی
- حمایت اجتماعی محدودی داشته باشید تنهایی و انزوای اجتماعی در سالمندی
- مشکل شنوایی دارید تنهایی و انزوای اجتماعی در سالمندی
- در یک محله روستایی خلوت، ناامن و یا صعب العبور زندگی می کنید تنهایی و انزوای اجتماعی در سالمندی
- جایی که زندگی می کنید موانع زبانی داشته باشید تنهایی و انزوای اجتماعی در سالمندی
- در محل زندگی خود تبعیض سنی، نژادی، قومیتی، گرایش جنسی و یا هویت جنسیتی را تجربه کنید. تنهایی و انزوای اجتماعی در سالمندی
- به طور معناداری درگیر فعالیت ها نیستند یا احساس بی هدفی می کنید تنهایی و انزوای اجتماعی در سالمندی
افراد مبتلا به کم شنوایی ممکن است برای گفتگو با دوستان و خانواده مشکل داشته باشند، که می تواند منجر به تعامل کمتر با افراد، انزوای اجتماعی و میزان بالاتر تنهایی شود.
چگونه می توانید با دوستان و خانواده در ارتباط باشید؟
کارهایی وجود دارد که می توانید برای محافظت از خود یا یکی از عزیزانتان در برابر اثرات منفی تنهایی و انزوای اجتماعی انجام دهید. اول، مهم است که از خود مراقبت کنید. سعی کنید ورزش کنید، غذای سالم بخورید، خواب کافی داشته باشید (7 تا 9 ساعت) و فعالیتهایی را که از آن لذت میبرید دنبال کنید تا به مدیریت استرس کمک کنید و تا حد ممکن از نظر ذهنی و جسمی سالم بمانید.
فعال ماندن و ارتباط با دیگران نیز مهم است. افرادی که در فعالیت های معنادار و سازنده ای شرکت می کنند که با دیگران از آنها لذت می برند، احساس هدفمندی می کنند و تمایل دارند طولانی تر زندگی کنند. به عنوان مثال، کمک به دیگران از طریق کار داوطلبانه به شما کمک میکند کمتر احساس تنهایی کنید و به شما امکان میدهد در زندگی احساس ماموریت و هدف داشته باشید که با سلامتی بهتر مرتبط است. مطالعات نشان می دهد که فعالیت هایی مانند این ممکن است به تقویت خلق و خوی شما و بهبود رفاه و عملکرد شناختی شما کمک کند.
در اینجا چند ایده دیگر وجود دارد که به شما کمک می کند در ارتباط باشید.
-
فعالیتی را پیدا کنید که از آن لذت می برید، یک سرگرمی قدیمی را دوباره شروع کنید، یا در کلاسی شرکت کنید تا چیز جدیدی یاد بگیرید. ممکن است تفریح کنید و با افرادی با علایق مشابه ملاقات کنید.
-
هر روز زمانی را برنامه ریزی کنید تا شخصاً از طریق ایمیل، رسانه های اجتماعی، تماس صوتی یا پیامک با خانواده، دوستان و همسایگان در تماس باشید. با افرادی که به آنها اعتماد دارید صحبت کنید و احساسات خود را به اشتراک بگذارید. فعالیتی را برای کمک به پرورش و تقویت روابط موجود پیشنهاد کنید. ارسال نامه یا کارت یکی دیگر از راه های خوب برای حفظ دوستی است.
-
از فناوریهای ارتباطی مانند چت ویدیویی، بلندگوهای هوشمند یا حتی رباتهای همراه استفاده کنید تا به شما کمک کند درگیر و متصل بمانید.
-
اگر اهل فن آوری نیستید، در یک کلاس آنلاین یا حضوری در کتابخانه عمومی محلی یا مرکز اجتماعی خود ثبت نام کنید تا به شما در یادگیری نحوه استفاده از ایمیل یا رسانه های اجتماعی کمک کند.
-
اگر قادر به مراقبت از حیوان خانگی هستید، به پذیرش حیوان خانگی فکر کنید. حیوانات می توانند منبع آرامش باشند و همچنین ممکن است استرس و فشار خون را کاهش دهند.
-
از نظر بدنی فعال بمانید و ورزش های گروهی را انجام دهید، مانند پیوستن به یک باشگاه پیاده روی یا ورزش کردن با یک دوست. بزرگسالان باید حداقل 150 دقیقه (2 1/2 ساعت) در هفته فعالیت داشته باشند که باعث می شود شما سخت نفس بکشید.
-
خودتان را به همسایگانتان معرفی کنید.
-
در کارهای مذهبی متناسب با خود که در آن بتوانید معنویت خود را عمیق تر کنید و با دیگران در فعالیت ها و رویدادها مشارکت کنید.
-
منابع و برنامه ها را در آژانس های خدمات اجتماعی محلی، مراکز اجتماعی و ارشد، و کتابخانه های عمومی بررسی کنید.
-
به یک کمپین بپیوندید و در جامعه خود درگیر شوید.