بر هنرمندان ما چه می گذرد؟ استاد جلال مقامی

کاش حواس ما و مسئولین بیشتر بر امور رازانه مردم باشد. برهنرمندان ما چه می گذرد؟ اینبار استاد جلال مقامی! دیروز دوم مرداد، جلال مقامی هشتاد و یک ساله شد. چند روز قبل به دیدنش در مهرشهر کرج رفتم. دقایقی قبل از رسیدن حسین قرایی، مدیرکل روابط عمومی صداوسیما آنجا بودم. بیماری و کهولت تاثیری در صدای رسا و هوشمندی‌اش نداشت.

مقامی حرفی ‌زد که دلم را به درد آورد. استاد جلال مقامی

«از غذایم می‌زنم تا دارو بخرم! گیج شده‌ام! مگر قرار است چقدر عمر کنم؟ شاید، هفت، هشت ماه دیگر رفته باشم. نباید اینقدر دستم تنگ باشد که آبروی هشتاد ساله‌ام برود.»

متوجه شد ناراحت شده ام. فضا را عوض کرد. «اینها را برای جلب ترحم نگفتم! من اگر می‌توانستم کار کنم، محتاج نمی‌شدم! پیشنهاد برای دوبله دارم ولی خودم می‌دانم، نمی‌توانم. چرا کاری کنم که آبرویم برود. شاید صدایم به نقشی بخورد ولی مثل قدیم بر تارهای صوتی‌ام تسلط ندارم و شاید در حس نقش کوتاهی کنم. استاد جلال مقامی

کاش مسئولان فرهنگی حواس‌شان به ما باشد تا شب، آشفته نخوابیم اما امیدم به خداست.» استاد جلال مقامی

جلال مقامی در دوم مرداد ۱۳۲۰ در تهران و در در خانواده‌ای اصالتاً اهل کاشان متولد شد. فعالیت هنری را از سنین نوجوانی با بازی در تئاتر شروع کرد و سپس به تشویق حیدر صارمی از سال ۱۳۳۷ وارد عرصهٔ دوبلاژ شد. استاد جلال مقامی

وی از سال ۱۳۴۴ در فیلم‌های سینمایی به ایفای نقش پرداخت و مدیریت دوبلاژ را از سال ۱۳۴۵ آغاز کرد. وی همسر رفعت هاشم‌پور، دوبلور پیشکسوت سینما و تلویزیون، و همچنین دایی شراره حضرتی، دوبلور، است. استاد جلال مقامی

این دوبلور مطرح، ۱۵ آذر ۱۳۹۳، قبل از اینکه در رادیو البرز سرکارش حاضر شود و برنامهٔ «شنیدنی‌ها» را اجرا کند، دچار سکتهٔ مغزی و اختلال تکلم شد. گرچه وی اکنون نسبت به روزهای اول ﺑﺮوز ﻋﺎرﺿﻪ، حالش بهتر شده اما در اثر آن سکتهٔ مغزی خفیف که از سر گذراند، صدایش تغییر کرده و تکلم برایش کمی سخت شده‌است.

وی در روز جمعه ۱۴ شهریور ۱۳۹۳، در منزل مسکونی‌اش در مهرشهر کرج دچار حادثه شد و از ناحیهٔ پهلو آسیب دید. جلال مقامی در چند سال اخیر، به دلیل شرایط جسمانی، به ندرت در دوبله فعالیت داشته‌است.

او در باب دوبله و آیندهٔ آن در ایران می‌گوید: استاد جلال مقامی