بیماری پارکینسون در سالمندی

بیماری پارکینسون نوعی اختلال مغزی است که منجر به لرزش و سفتی در عضلات و مشکل در راه رفتن ، تعادل و هماهنگی بخصوص در سالمندان می شود . بیماری پارکینسون در سالمندی

علائم پارکینسون معمولاً به تدریج شروع می شود و با گذشت زمان بدتر می شود . با پیشرفت بیماری ، ممکن است افراد مبتلا در راه رفتن و صحبت کردن نیز مشکل پیدا کنند . آنها همچنین ممکن است تغییراتی ذهنی و رفتاری ، مشکلات خواب ، افسردگی ، مشکلات حافظه و خستگی داشته باشند .

پارکینسون بیماری مشترک زنان و مردان می باشند . با این حال ، این بیماری در مردان حدود 50 درصد بیشتر از زنان شایع است .  بیماری پارکینسون در سالمندی

یکی از عوامل خطر ساز برای پارکینسون سن و سالمندی است . اگرچه اکثر مبتلایان به پارکینسون برای اولین بار در حدود 60 سالگی به این بیماری مبتلا می شوند ، حدود 5 تا 10 درصد از مبتلایان به پارکینسون به بیماری ” زودرس ” و قبل از 50 سالگی مبتلا می شوند .  وراثت و برخی جهش های ژنتیک از دلایل اصلی ابتلا به پارکینسون می باشد . بیماری پارکینسون در سالمندی

چه عواملی باعث بیماری پارکینسون می شود ؟

بیماری پارکینسون هنگامی رخ می دهد که سلولهای عصبی در ناحیه ای از مغز که حرکت را کنترل می کند دچار اختلال می شوند و یا می میرند . به طور معمول ، این سلولهای عصبی یک ماده شیمیایی مهم مغز به نام دوپامین تولید می کنند . هنگامی که سلولهای عصبی می میرند یا دچار اختلال می شوند ، دوپامین کمتری تولید می کند که این امر باعث ایجاد مشکلات حرکتی پارکینسون می شود . دانشمندان هنوز نمی دانند چه عواملی باعث مرگ سلول های تولید کننده دوپامین می شود . بیماری پارکینسون در سالمندی

مبتلایان به پارکینسون همچنین انتهای عصب تولید نوراپی نفرین ، پیام رسان اصلی شیمیایی سیستم عصبی سمپاتیک را از دست می دهند که بسیاری از عملکردهای خودکار بدن مانند ضربان قلب و فشار خون را کنترل می کند . از بین رفتن نوراپی نفرین ممکن است باعث بروز برخی از اعمال غیر حرکتی پارکینسون مانند خستگی ، فشار خون نامنظم ، کاهش حرکت مواد غذایی از طریق دستگاه گوارش و افت ناگهانی فشار خون هنگام تغییر حالت بدن شود . بیماری پارکینسون در سالمندی

اگرچه به نظر می رسد برخی از موارد پارکینسون ارثی است و تعداد کمی از آنها در جهش های ژنتیکی خاص قابل ردیابی هستند ، اما در بیشتر موارد این بیماری بطور تصادفی اتفاق می افتد . اکنون بسیاری از محققان معتقدند که بیماری پارکینسون ترکیبی از عوامل ژنتیکی و عوامل محیطی مانند قرار گرفتن در معرض سموم است . بیماری پارکینسون در سالمندی

علائم بیماری پارکینسون  بیماری پارکینسون در سالمندی

بیماری پارکینسون چهار علامت اصلی دارد :

• لرزش ( لرزیدن ) در دست ، بازو ، پاها ، فک یا سر بیماری پارکینسون در سالمندی
• سفتی اندام و تنه بیماری پارکینسون در سالمندی
• کندی حرکت بیماری پارکینسون در سالمندی
• تعادل و هماهنگی مختل شده ، که گاه منجر به سقوط می شود بیماری پارکینسون در سالمندی

علائم دیگر ممکن است شامل افسردگی و تغییرات عاطفی دیگر باشد . با بروز این بیماری بلع ، جویدن و صحبت کردن به مشکل می خورد . مشکلات ادراری یا یبوست . مشکلات پوستی ؛ و اختلال در خواب .

علائم پارکینسون و میزان پیشرفت آن در افراد متفاوت است . بعضی اوقات افراد علائم اولیه پارکینسون را به عنوان اثرات پیری طبیعی تلقی می کنند . در بیشتر موارد ، هیچ آزمایش پزشکی برای تشخیص قطعی بیماری وجود ندارد ، بنابراین تشخیص دقیق آن دشوار است .

علائم بیماری پارکینسون

علائم اولیه بیماری پارکینسون کم بوده و به تدریج بروز می کند . به عنوان مثال ، افراد آسیب دیده ممکن است احساس لرز خفیف کنند یا در زمان بلند شدن از صندلی مشکل داشته باشند . ممکن است متوجه شوند که خیلی به نرمی صحبت می کنند ، یا اینکه سرعت نوشتن آنها کند شده است . دوستان یا اعضای خانواده احتمالا اولین کسانی باشند که متوجه تغییراتی در فرد مبتلا به پارکینسون می شوند . آنها ممکن است ببینند که صورت فرد فاقد بیان و احساس است ، یا اینکه فرد به طور عادی بازو یا پایش را حرکت نمی دهد .

افراد مبتلا به پارکینسون غالباً رفتار حرکتی رو به جلو داشته ، قدم های سریع ، کوچک و با عجله رو به جلو دارند ، و نوسان بازوها کاهش می یابد . همچنین ممکن است در شروع یا ادامه حرکت مشکل داشته باشند . بیماری پارکینسون در سالمندی

علائم اغلب از یک طرف بدن یا حتی در یک اندام شروع می شود . با پیشرفت بیماری ، سرانجام هر دو طرف تحت تأثیر قرار می گیرند . با این حال ، همچنان ممکن است علائم در یک طرف بدن  شدیدتر از طرف دیگر باشد . بیماری پارکینسون در سالمندی

بسیاری از افراد مبتلا به پارکینسون قبل از اینکه بدن آنها گرفتار سفتی و لرزش شوند ، دچار مشکلات خواب ، یبوست ، کاهش توانایی بویایی و پاهای بی قرار بودند . بیماری پارکینسون در سالمندی

تشخیص بیماری پارکینسون

تعدادی از اختلالات می تواند باعث علائمی مشابه بیماری پارکینسون شود . گفته می شود افراد مبتلا به علائم مانند پارکینسون که از علل دیگری ناشی می شوند ، گاهی اوقات پارکینسونیسم دارند . اگرچه این اختلالات در ابتدا به عنوان پارکینسون تشخیص داده می شوند ، آزمایش های پزشکی خاص و همچنین پاسخ به درمان دارویی ممکن است به تمایز آنها از پارکینسون کمک کند . از آنجا که بسیاری از بیماری های دیگر دارای ویژگی های مشابه هستند اما به درمان های مختلفی احتیاج دارند ، مهم است که در اسرع وقت تشخیص دقیق انجام شود .

در حال حاضر آزمایش خون و آزمایشگاهی برای تشخیص موارد غیر ژنتیکی بیماری پارکینسون وجود ندارد . تشخیص بیماری بر اساس سابقه پزشکی فرد و معاینه عصبی انجام می شود . بهبود پس از شروع دارو یکی دیگر از ویژگی های بارز دیگر بیماری پارکینسون است .

درمان بیماری پارکینسون

اگرچه هیچ درمانی برای بیماری پارکینسون وجود ندارد ، داروها ، معالجه جراحی و سایر روشهای درمانی اغلب می توانند برخی از علائم را تسکین دهند .

داروهایی برای بیماری پارکینسون

داروهای تجویز شده برای پارکینسون عبارتند از:

• داروهایی که باعث افزایش سطح دوپامین در مغز می شوند
• انواع داروهایی که بر سایر مواد شیمیایی مغز در بدن تأثیر می گذارد  بیماری پارکینسون در سالمندی
• دارو یا داروهایی که به کنترل علائم غیر حرکتی کمک می کنند  بیماری پارکینسون در سالمندی

درمان اصلی برای پارکینسون تقریبا یک دارو دارد . برخی از عوارض جانبی دارو درمانی پارکینسون شامل تهوع ، استفراغ ، فشار خون پایین و بی قراری می باشد .

مبتلایان به پارکینسون هرگز نباید بدون گفتن پزشک به خوردن دارو متوقف کنند . قطع ناگهانی دارو ممکن است عوارض جانبی جدی مانند عدم توانایی در حرکت و یا مشکل در تنفس داشته باشد .

تحریک مغز عمیق

برای بعضی از مبتلایان به پارکینسون که دارو به خوبی روی آنها عمل نمی کند ، تحریک عمیق مغزی یا DBS ممکن است مناسب باشد . DBS یک عمل جراحی است که در آن الکترودهایی را در بخشی از مغز قرار می دهند و آنها را به یک وسیله برقی کوچک که در قفسه سینه قرار میگیرد ، متصل می کنند . دستگاه و الکترودها بدون درد ، مغز را تحریک می کنند به گونه ای که به متوقف کردن بسیاری از علائم مربوط به حرکات پارکینسون مانند لرزش ، کندی حرکت و سفتی عضلات کمک می کند .

سایر روشهای درمانی

برخی روشهای جسمی ، شغلی و گفتاردرمانی است که به اختلالات راه رفتن و صدا ، لرزش و سفتی و کاهش عملکردهای ذهنی کمک می کند . علاوه بر این ها روشهای حمایتی دیگر شامل یک رژیم غذایی سالم و تمریناتی برای تقویت ماهیچه ها و بهبود تعادل نیز کاربرد دارد .