این بیماری در حدود 1٪ از بزرگسالان بالای 55 سال در انگلیس رخ می دهد. در سن 80 سالگی ، از هر 12 مرد ، 1 نفر و از هر 20 زن ، 1 در برخی از قسمت های اسکلت خود به بیماری پاژه مبتلا می شوند.

این مقاله صرفاً به بیماری پاژه استخوان ، از جمله علل ، علائم و درمان های موجود تمرکز دارد.

بیماری Paget چیست؟ 

همانطور که می دانید استخوان ، بافت زنده ای است که دائماً در حال نوسازی و ترمیم است. بیماری استخوان پاژه این چرخه تجدید استخوان را که به آن بازسازی استخوان نیز گفته می شود ، مختل می کند. بنابراین باعث ضعیف شدن استخوان ها و در بعضی موارد بدشکلی می شود. این بیماری معمولاً بر استخوان های لگن ، ستون فقرات و جمجمه تأثیر می گذارد ، اگرچه می تواند مناطق دیگر بدن را نیز درگیر کند.

علل بیماری پاژه

دو نوع مهم سلول وجود دارد که مسئول بازسازی سلولهای استخوانی شما هستند:

1. استئوكلاستها – سلولهایی كه استخوان قدیمی را جذب می كنند.
2. استئوبلاست ها – سلول هایی که استخوان جدید می سازند.

بیماری استخوان پاژه هنگامی اتفاق می افتد که سلول های استئوکلاست با سرعت بیشتری نسبت به حد معمول شروع به جذب استخوان می کنند. سپس این امر منجر به تلاش سلولهای استئوبلاست برای تولید استخوان جدید سریعتر از حد معمول می شود. در نتیجه ، استخوان ها می توانند بزرگتر یا ضعیف تر از حد نرمال شوند ، یا بد شکل به نظر برسند.

ما هنوز دقیقاً نمی دانیم که چرا این فرآیند رخ می دهد. به نظر می رسد که ژنتیک نقشی دارد. به عنوان مثال ، کودکان مبتلایان به بیماری پاژه حدود هفت برابر بیشتر در معرض ابتلا به این بیماری هستند . آسیب استخوانی در اوایل زندگی همچنین می تواند بیماری پاژه را در کسانی که از نظر ژنتیکی احتمال ابتلا به آن را دارند ، تحریک کند.

علائم بیماری پاژه

علائم بیماری پاژه استخوان در واقع بسیار نادر است. بسیاری از افراد پس از انجام آزمایش اشعه ایکس یا آزمایش خون به دلیل دیگری ، تشخیص بیماری پاژه را دریافت می کنند. با این حال ، برخی از افراد علائمی را تجربه می کنند ، از جمله:

• درد – معمولاً در استخوان (های) آسیب دیده یا مفاصل مجاور.
• سفتی و تورم مفصل.
• درد (تیرکشیدن) که در امتداد یا سراسر بدن حرکت می کند.
• بی حسی و گزگز.
• از دست دادن حرکت در بخشی از بدن.
• تغییرات قابل توجهی در شکل استخوان (های) شما.

 

تشخیص

سه روش اصلی برای تشخیص بیماری استخوان پاژه وجود دارد: آزمایش خون ، اشعه ایکس و اسکن استخوان.

آزمایش خون

به چند دلیل ممکن است آزمایش خون بدهید ، حتی اگر پزشک مشکوک به بیماری پاژه نباشد. یک آزمایش خون عمومی به دنبال بسیاری از مواد مختلف از جمله آنزیمی به نام آلکالین فسفاتاز (ALP) است. سطح بالای ALP اغلب می تواند شاخصی از بیماری پاژه باشد. با این حال ، این به خودی خود برای تشخیص این بیماری کافی نیست. شما ممکن است نیاز به آزمایش خون بیشتر یا آزمایشات دیگر داشته باشید تا دلیل بالا بودن ALP را مشخص کنید.

اشعه ایکس

با اشعه ایکس اغلب می توان علائم و ویژگی های بیماری پاژه را در جمجمه ، شکم و پاها تشخیص داد. با این حال ، یک ایکس ری برای درک میزان کامل بیماری پاژه کافی نخواهد بود. برای بررسی اینکه استخوان دیگری تحت تأثیر قرار گرفته است ، آزمایشات بیشتری لازم است.

اسکن استخوان

در برخی موارد ، پزشک همچنین ممکن است اسکن ایزوتوپ استخوان را انجام دهد تا میزان بیماری را در بدن بررسی کند. این شامل مقدار کمی ماده رادیواکتیو به خون شما تزریق می شود. این ماده در مناطقی جمع می شود که تجدید استخوان زیادی انجام می شود. پزشکان می توانند قبل از اینکه ماده رادیواکتیو از بدن شما خارج شود ، با استفاده از دوربین خاصی این مناطق را مشاهده کنند.

درمان بیماری پاژه

در حال حاضر ، هیچ درمانی برای بیماری استخوان پاژه وجود ندارد. خوشبختانه ، چندین روش درمانی وجود دارد که می تواند به تسکین علائم کمک کند. اگر علائمی را تجربه نمی کنید ، ممکن است بلافاصله درمان را شروع نکنید.

در اینجا برخی از روشهای درمانی رایج برای بیماری پاژه استخوان ذکر شده است.

بیس فسفونات ها

بیس فسفونات ها گروهی از داروها هستند که می توانند با کاهش سرعت سلول های جذب کننده استخوان قدیمی ، به تنظیم رشد استخوان کمک کنند. در نتیجه ، بدن نیازی به تولید بافت جدید استخوانی نخواهد داشت. چندین نوع مختلف بیس فسفونات در دسترس است که رایج ترین آنها ریزدرونات ، زولدرونات و پامیدرونات است. این دارو می تواند به کاهش درد ناشی از بیماری استخوان پاژه برای چندین سال همزمان کمک کند.

مسکن 

مسکن های بدون نسخه مانند پاراستامول و ایبوپروفن به شما در کاهش دردهای ناشی از بیماری کمک می کنند. همیشه باید مطمئن شوید که بسته یا جزوه را قبل از شروع مصرف داروهای مسکن مطالعه کرده اید تا از مناسب بودن آن اطمینان حاصل کنید.

درمان 

برخی از افراد مبتلا به بیماری پاژه می توانند از درمان های حمایتی مانند کاردرمانی و فیزیوتراپی بهره مند شوند. هر دو تمرینات و تکنیک هایی را ارائه می دهند که می توانند به شما در کاهش درد ، بهبود حرکت و انجام کارهای روزمره کمک کنند.

دستگاه های ویژه 

مواردی مانند میله های راه رفتن ، کفی های ارتز و بریس های نخاعی می توانند به کاهش وزن قرار گرفته بر روی استخوان های آسیب دیده کمک کنند.

عمل جراحی 

بیشتر افراد نیازی به جراحی برای بیماری پاژه ندارند. با این حال ، در موارد جدی ، که مشکلات بعدی مانند شکستگی و آرتروز ایجاد می شود ، ممکن است لازم باشد که شما جراحی کنید. روشهای معمول شامل ترازبندی استخوانها پس از شکستگی ، برداشتن و جایگزینی مفصل آسیب دیده با مفصل مصنوعی و دور شدن استخوان از عصب فشرده است.

رژیم غذایی 

کلسیم و ویتامین D به سلامت و سلامت استخوان ها کمک می کند. همه ما باید مطمئن شویم که به اندازه کافی از این مواد مغذی در رژیم های غذایی خود استفاده می کنیم ، اما این امر به ویژه برای افراد مبتلا به بیماری پاژه مهم است. کلسیم را در محصولات لبنی مانند پنیر و شیر (یا شیرهای گیاهی غنی شده مانند سویا و جو دوسر) و همچنین ساردین و ماهی های دیگر که با استخوان خورده می شوند ، پیدا خواهید کرد.

 بیماری پاژه استخوان 

عوارض

متأسفانه ، بیماری استخوان پاژه گاهی اوقات می تواند منجر به عوارض بعدی شود. مانند:

• استخوان های شکننده (پوکی استخوان) که به راحتی شکسته می شوند. بیماری پاژه استخوان 
• استخوان های بزرگ یا بد شکن. ممکن است متوجه شوید که در اثر انحنا ، یک پا کوتاهتر از پای دیگر احساس می شود. بیماری پاژه استخوان 
• کاهش شنوایی (اگر بیماری پاژ بر روی جمجمه شما تأثیر بگذارد). بیماری پاژه استخوان 
• کلسیم بیش از حد در خون شما ، معروف به هیپرکلسمی. بیماری پاژه استخوان 
• مشکلات قلبی  بیماری پاژه استخوان 
• سرطان استخوان – اگرچه این مورد بسیار نادر است ، اما فقط بین 1 از 100 تا 1 از هر 1000 نفر مبتلا به بیماری پاژه است. بیماری پاژه استخوان