کاهش خواب در پیری
چرا کاهش خواب در پیری اتفاق می افتد؟ اگر بخواهیم ساده به اسن سوال پاسخ دهیم جواب این است: با گذشت زمان فعالیتهای روزانه ما کاهش مییابد، به این معنی که در شب به خواب کمتری نیاز داریم.
کاهش خواب در پیری تقریباً یک واکنش فیزیولوژیکی است. با افزایش سن، بسیار کمتر از قبل به خواب نیاز داریم. یک نوزاد تقریباً 18 ساعت در روز می خوابد. با بزرگتر شدنبه مرور کاهش خواب اتفاق افتاده و این حالت تا آخر عمر ادامه دارد. کاهش خواب در پیری
در سنین مهدکودک، کودکان در طول شب حدود 9 ساعت می خوابند و در طول روز چند چرت ( خواب کوتاه) هم می زنند. این چرت ها نیز کم کم مازاد بر نیاز کودک می شود. در سنین بالاتر، نیاز یک بزرگسال به خواب حدود هشت ساعت خواهد شد. کاهش خواب در پیری
با افزایش سن، ساعت های کمتری می خوابیم با این توضیح که خواب ما نیز سطحی تر هم خواهد شد. کاهش خواب در پیری
مراحل خواب
خواب از چند مرحله تشکیل شده است:
- مرحله اولیه (N1 و N2)
- مرحله خواب عمیق(N3)
- مرحله خواب دیدن (REM)
مراحل اولیه خواب (N1 و N2) ، مراحلی هستند که هنگام شروع خواب رخ می دهند. در این مراحل ما کم کم از حالت بیداری به حالت خواب منتقل می شویم.
سپس خواب عمیق N3 می آید، و این خواب واقعاً اثر بخش بوده و حالت ترمیمی دارد که در آن استراحت به ما چسبیده و مغز شروع به بازسازی کرده و بهبود می یابد.
ما این دو دوره خواب کم عمق و عمیق را غیر REM می نامیم. سپس مرحله REM وجود دارد که در آن خواب می بینیم.
کاهش خواب در پیری
با افزایش سن، مدت زمان بیشتری را در خواب کم عمق و زمان کمتری را در خواب عمیق می گذرانیم و بیشتر از خواب بیدار می شویم ( از خواب پریدن ها زیاد می شود). اگرچه در طول روز به همان تعداد ساعت میخوابیم، اما هیچ خوابی خواب شب نمی شود و ساعات کمتری در شب میخوابیم. افراد مسن بیشتر در طول روز چرت می زنند.
ممکن است صبح ها زودتر بیدار شوند و بعد از ظهر چرت بزنند. اگر تمامی زمان این خواب های روز و شب را با هم جمع کنیم به آن هشت یا نه ساعت می رسیم. علاوه بر این، بسیاری از افراد مسن زودتر به رختخواب می روند. همه اینها باعث می شود که آنها زودتر از خواب بیدار شوند و به نوبه خود احساس کنند که در روز خیلی زود از خواب بیدار می شوند هر چند که این یک احساس است.
چرا می خوابیم؟ علم چه می کند و چه نمی داند
عامل مهم دیگر این است که با بالا رفتن سن، فعالیت های روزانه ما کمتر می شود و همین امر نیاز ما را به استراحت شبانه کم می کند. البته این فقط در صورتی صدق می کند که در مورد واکنش فیزیولوژیکی طبیعی در یک فرد مسن صحبت کنیم که از هیچ بیماری رنج نمی برد. علاوه بر این، با افزایش سن، آسیب شناسی های مرتبط با خواب افزایش می یابد.
دو مورد از شایع ترین آنها بی خوابی و آپنه انسدادی خواب هستند.
بی خوابی زمانی رخ می دهد که فرد قادر به به خواب رفتن نباشد، یا به طور مکرر یا خیلی زود از خواب بیدار شود، نه به عنوان یک واکنش فیزیولوژیکی طبیعی در سن، بلکه در نتیجه یک امر پاتولوژیک. اگر ساعات خواب فرد برای استراحت کافی نیست، باید بررسی شود که آیا مشکلی وجود دارد و به قول من بیشترین علت آن بی خوابی است. کاهش خواب در پیری
دومین علت شایع، آپنه خواب است که ایست تنفسی است که در طول شب اتفاق می افتد. با افزایش سن، در طول شب مکث های تنفسی بیشتری ایجاد می کنیم و این خواب ما را مختل می کند و باعث بیدار شدن ما شده که باعث می شود استراحت ما سطحی تر و کمتر ترمیم کننده باشد. در مورد زنان، قبل از یائسگی در برابر این آسیب شناسی بسیار مصون هستیم، اما بعد از یائسگی بیشتر می شود.
در هر صورت، با بازگشت به پاسخ فیزیولوژیکی طبیعی بدن انسان در زمان پیری، خواب سبک تر و مقدار آن کمتر و کمتر خواهد شد. بزرگسالان معمولاً از یک سبک زندگی که بیش از حد توسط کار و تعاملات اجتماعی پر شده است استفاده می کنند. کاهش خواب در پیری
به عنوان مثال زمانی که بازنشسته میشویم. شرایط زندگی سازمان یافته تر شده و در آن، عموماً به ساعات استراحت احترام بیشتری می گذاریم. در این مرحله، دیگر نیازی به استراحت طولانیتر نداریم، خوب میخوابیم و وقتی از خواب بیدار میشویم، میتوانیم در یک زمان مناسب بیدار بمانیم بدون اینکه برای طولانیتر کردن ساعات خواب خود نیازی به ماندن بیشتر در رختخواب داشته باشیم.
کاهش خواب در پیری