ترومبوز ورید عمقی یکی از بیماری شایع دوران سالمندی است که در آن لخته خون در یکی از رگهای عمقی (معمولاً در پاها) ایجاد می شود.

این نوشته نگاهی دارد به علل ، علائم و درمان این بیماری و همچنین نکات مفیدی برای جلوگیری از ترومبوز ورید عمقی.

ترومبوز ورید عمقی چیست؟

ترومبوز ورید عمقی (یا DVT) لخته شدن خون در ورید است. در بیشتر موارد ، روی رگهای پا تأثیر می گذارد. لخته های خونی که در داخل ورید ایجاد می شوند به عنوان ترومبوز وریدی نیز شناخته می شوند. رگهای عمقی پا رگ های خونی بزرگتری هستند که از طریق عضلات ساق پا و ران شما عبور می کنند.

این بیماری می تواند در هر زمان ایجاد شود. با این حال ، این بیماری بیشتر در افراد بالای 40 سال ، افراد دارای اضافه وزن و کسانی که سیگار می کشند دیده می شود. ترومبوز ورید عمقی نیز می تواند منجر به عوارض بعدی از جمله آمبولی ریه شود. Thrombosis UK تعریف زیر را ارائه می دهد:

“آمبولی ریوی (PE) هنگامی اتفاق می افتد که یک تکه لخته خون به جریان خون وارد شده، به ریه ها رفته و باعث انسداد رگ خونی در ریه ها می شود.”

وقتی این دو حالت (DVT و PE) با هم اتفاق بیفتد ، به عنوان ترومبوآمبولی وریدی شناخته می شود.

علل این نوع ترومبوز 

عوامل خطرسازی وجود دارند که می توانند منجر به ترومبوز ورید عمقی شوند. برخی از رایج ترین ها عبارتند از:

• آسیب رگ های خونی
• عدم فعالیت برای دوره های طولانی – پس از جراحی یا طی یک سفر طولانی
• سابقه خانوادگی لخته شدن خون
• بارداری
• چاقی
• شرایط مستعد لخته مانند سرطان ، بیماری های قلبی و ترومبوفیلیا
• درمان جایگزینی هورمون.
• قرص های ضد بارداری (به ویژه آنهایی که حاوی استروژن هستند)

همچنین اگر سیگار بکشید و بیش از 60 سال سن داشته باشید ، در معرض خطر بیشتری هستید ، به خصوص اگر بیماری های زمینه ای دارید که بر تحرک شما تأثیر می گذارد.

لخته شدن خون امری طبیعی در زمان های آسیب دیدگی است. این امر به دلیل جلوگیری از خونریزی ناحیه آسیب دیده ایجاد می شود و بنابراین فوق العاده مفید است! با این حال ، هنگامی که این روند بدون دلیل واضحی مانند موارد DVT رخ دهد ، لخته شدن خون می تواند یک خطر جدی برای سلامتی باشد.

علائم ترومبوز سیاهرگی عمقی

اگرچه برخی از افراد ممکن است هیچ علامتی از ترومبوز ورید عمقی نبینند ، اما در اینجا رایج ترین مواردی است که باید به آنها توجه شود:

1. درد ، تورم و حساسیت در یکی از پاهای شما (به ندرت هر دو)
2. درد شدید در منطقه آسیب دیده
3. قرمز شدن پوست (به خصوص در پشت ساق پا یا زیر زانو)
4. گرم شدن تنها قسمتی از پوست در منطقه آسیب دیده
5. تب خفیف در حالت آسیب دیدگی

وقتی پای خود را به سمت بالا به سمت زانوی خود خم می کنید ممکن است درد در پای شما نیز تشدید شود. اگر هرکدام از این علائم را مشاهده کردید ، باید به پزشک مراجعه کنید. به یاد داشته باشید که اگرچه DVT معمولاً روی یک پا تأثیر می گذارد ، اما لخته شدن در هر دو پا ممکن است.

تشخیص ترومبوز سیاهرگی عمقی

آزمایش هایی وجود دارد که پزشکان برای شناسایی ترومبوز ورید عمقی از آنها استفاده می کنند مانند آزمایش D-dimer . ترومبوز ورید عمقی سالمندی

سایر آزمایشات شامل سونوگرافی برای تشخیص لخته های خون و ونوگرام است. در طی ونوگرام ، مایع مخصوص معروف به ماده حاجب به داخل ورید پای شما تزریق می شود. سپس این ماده از طریق پای شما حرکت می کند و توسط اشعه ایکس قابل تشخیص است. ترومبوز ورید عمقی سالمندی

این اشعه نشان می دهد که رگ خونی در کدام قسمت در حال متوقف جریان خون بر اثر تکه های لخته است. با این حال ، این روش امروزه با توجه به پیشرفت تکنولوژی سونوگرافی بسیار کم مصرف است.

درمان ترومبوز سیاهرگی عمقی

هنگامی که تشخیص مثبت دریافت کردید ، درمان معمولاً شامل داروهایی به نام ضد انعقاد خون است. هپارین و وارفارین نمونه های رایجی هستند. اینها توانایی لخته شدن خون را کاهش می دهد و از افزایش اندازه لخته های موجود جلوگیری می کند. همچنین ممکن است از آنها به عنوان داروهای “رقیق کننده خون” یاد کنید. ترومبوز ورید عمقی سالمندی

در بیشتر موارد ، پزشکان ابتدا هپارین را تجویز می کنند ، زیرا برای جلوگیری از لخته شدن بلافاصله شروع به کار می کند. این دارو به دو شکل مختلف در دسترس است: ترومبوز ورید عمقی سالمندی

1. استاندارد (بدون شکست) – می تواند مستقیماً به یکی از رگهای شما تزریق شود یا از طریق سرم تزریقی، قطره قطره داخل ورید در بازو وارد شود. همچنین می تواند به عنوان آمپول زیر پوست شما تجویز شود.
2. وزن مولکولی کم – معمولاً به صورت تزریق در زیر پوست شما ایجاد می شود. ترومبوز ورید عمقی سالمندی

ترومبوز وریدی عمقی

هر دو شکل هپارین در صورت مصرف طولانی مدت می تواند باعث عوارض جانبی مانند خونریزی ، بثورات پوستی و ضعف استخوان ها شود. در موارد نادر ، هپارین همچنین می تواند یک واکنش شدید ایجاد کند که لخته های خون موجود را بدتر کرده و باعث تشکیل لخته های جدید شود.

از طرف دیگر وارفارین به عنوان یک قرص مصرف می شود. برای جلوگیری از تشکیل لخته های جدید ، ممکن است پزشک بعد از درمان اولیه هپارین به شما وارفارین بدهد. معمولاً مصرف وارفارین را به مدت سه تا شش ماه توصیه می کنند ، در حالی که بعضی از بیماران نیاز به مصرف طولانی مدت آن حتی برای زندگی دارند. برخلاف هپارین ، وارفارین برای بیماران باردار مناسب نیست. ترومبوز ورید عمقی سالمندی

بیمارانی که شروع به مصرف وارفارین می کنند ، 2 یا 3 بار در هفته آزمایش خون می کنند تا میزان درست آن مشخص شود. در نهایت ، شما هر 4 هفته فقط به آزمایش خون نیاز خواهید داشت.

چندین عامل می تواند بر عملکرد وارفارین تأثیر بگذارد: رژیم غذایی شما ، سایر داروهایی که مصرف می کنید و همچنین عملکرد کبد شما. بنابراین در صورت استفاده از این دارو باید موارد زیر را در نظر بگیرید:

• مصرف الکل خود را محدود کنید.  ترومبوز ورید عمقی سالمندی
• رژیم خود را ثابت نگه دارید.  ترومبوز ورید عمقی سالمندی
• هیچ داروی گیاهی مصرف نکنید. ترومبوز ورید عمقی سالمندی
• دوز وارفارین خود را هر روز در یک زمان مشخص مصرف کنید. ترومبوز ورید عمقی سالمندی
• بدون مشورت با پزشک ، داروی دیگری را شروع نکنید.  ترومبوز ورید عمقی سالمندی

ترومبوز وریدی عمقی

پزشک شما تقریباً به طور قطع جوراب های فشاری برای شما تجویز می کند که باید هر روز بپوشید. این کار به منظور بهبود علائم و جلوگیری از عوارض بعدی است. همچنین به شما توصیه می شود هر زمان که در حال استراحت هستید ، پای خود را بالا بیاورید ، زیرا این امر به کاهش فشار در رگها کمک می کند.

هنگام بالا بردن پای خود ، اطمینان حاصل کنید که پای شما از مفصل ران بالاتر است. این به جریان برگشتی خون کمک می کند. قرار دادن یک بالشتک در زیر پای خود در حالی که دراز کشیده اید باید به بالا بردن پای شما از سطح مفصل ران کمک کند.

بدون درمان ، از هر 10 نفر 1 نفر مبتلا به ترومبوز ورید عمقی ، آمبولی ریه می شود. این یک وضعیت بسیار جدی است که می تواند باعث درد در قفسه سینه ، مشکل تنفس و حتی مرگ شود.

 ترومبوز ورید عمقی سالمندی

پیشگیری از ترومبوز ورید

داشتن یک سبک زندگی سالم مهم است. این شامل داشتن یک رژیم غذایی متعادل ، انجام ورزش منظم و  ترک سیگار در صورت سیگار کشیدن است .

علاوه بر این ، اگر قصد سفر طولانی دارید ، باید اقدامات احتیاطی زیر را انجام دهید:

• نوشیدن مقدار زیادی آب
• از مصرف قرص های خواب آور خودداری کنید
• در صورت امکان ، گاهاً پیاده روی کوتاه مدت داشته باشید و یا از پلکان استفاده کنید
• از جوراب های فشاری الاستیک استفاده کنید
• تمرینات ساده پا را انجام دهید
• از نوشیدن مقادیر زیاد الکل خودداری کنید زیرا این امر باعث کمبود آب بدن می شود